Daar zijn we weer, even geen bereik in de Smokey's
Door: Peter en Jose
Blijf op de hoogte en volg Peter en Jose
14 Mei 2022 | Verenigde Staten, Clayton
14 mei
Daar zijn we weer, afgelopen twee dagen hadden we totaal geen bereik in de Smokey’s. Wel hebben we ons verhalen opgeschreven voor ons blog, deze staan nu onder elkaar in één verslag:
The Great Smokey Mountains 12 Mei
Van Crossville naar de Smokeys is nog zo’n 150 km, we rijden om klokslag 9 uur weg van de camping.
De eerste 50 kilometer is rustig maar het wordt allengs drukker, heel veel vrachtverkeer dendert voorbij. Na een uurtje rijden even tanken we zitten nog wel halfvol maar in de Smokeys is er weinig gelegenheid om te tanken. We strekken de benen en we gaan weer op weg. We willen een tussenstop maken in Pigeon Forge een soort Volendam maar dan veel groter. Het is een 10 km lang pretpark, we willen daar foto’s laten maken in Western tenue, net zoiets als je in Volendam kan laten doen. Op onze vorige reis met Inge en Remco wilden we dat ook al, maar het is er nooit van gekomen. Inge ziet een fotostudio we parkeren de campers en lopen naar binnen. De dame die de foto’s maakt vraagt wat we willen, ze hebben verschillende decors, een saloon, een huiskamer uit het jaar kruik, onze keuze valt op een decor dat lijkt op een waranda. We moeten ons omkleden, Jose en Inge krijgen twee lange jurken en een hoedje erbij, ze kunnen zo een western filmset op, ze zien er geweldig uit.Voor de mannen vraagt de dame: wat willen jullie? Raf en taf of chique, wij kiesen voor Raf en taf natuurlijk, want wij zijn cool toch!!
Remco en inge moeten eerst op de plaat, hilarisch om die twee te zien in dat decor. Daarna gaan Jose en ik op de foto, de fotografe is een zeer direct mens, niet onvriendelijk, maar ze geeft korte aanwijzingen, kin omhoog, links kijken, lachen, ga wat dichterbij staan, als je de orders niet direct opvolgt volgt er een scherpe opmerking, ik hou er wel van, je weet waar je aan toe bent.
Als laatste opname werd ik vastgebonden met een stuk touw om me heen, tussen het touw stak ze twee staven dynamiet, Remco kreeg een aansteker om de lonten aan te steken en ik moest het vlammetje uitblazen. We hebben ons kostelijk vermaakt, we krijgen de foto’s digitaal op ons e-mail adres toe gestuurd we kunnen ze helaas nog niet laten zien. Al met al duurde de hele foto sessie anderhalf uur. Hetis inmiddels 2 uur en we moeten wat eten. Snel even een pizza scoren, tijdens het eten online de 2 camping plaatsen in de smokeys geboekt en; on de road again. We rijden de smokeys in, de ene haarspeldbocht na de andere, we kunnen en mogen niet harder rijden dan 30 mile.
We komen half 4 op de plaats van bestemming, het is een nationale state park met minimale voorzieningen. Geen stroom, geen wifi, geen douches, wel een paar toiletten, maar prachtig midden in het bos. We staan nog geen half uur of de ranger van het park verzoekt Inge en Remco op een andere plek te gaan staan. De plek waar ze staan wordt geclaimd door een andere bezoeker, er is blijkbaar iets mis gegaan met de online boeking. Jammer maar niets aan te doen, nu staan ze 50 meter verder en moeten we met stoeltjes drank en eten sjouwen om bij elkaar te zitten. Het mag de pret niet drukken, Inge zit met een zere grote teen in een pan met Biotex, (dat moest van Jose), Remco en ik steken een kampvuur en de BBQ aan. Daarna nog even een bakkie doen, de blog schrijven, en dan lekker tukken.
’t Was weer een pittig daggie.
Peter
Trails lopen in de Smokey Mountains 13 Mei
We hebben heerlijk geslapen, Peter werd pas half negen wakker. Zo lekker rustig hier, geen verkeersgeluiden enz.
Lekker ontbijtje buiten, met ons rood geruite tafelkleedje op tafel. Het is niet eens echt fris, maar we hebben toch wel met een vestje aangetrokken. Daarna een bakkie koffie en gaan we eens verderop kijken hoe het met onze buurtjes gaat. Zij hebben inmiddels contact gehad met de ranger, blijkt dat er toch iets is misgegaan met de reservering van hun plaats en moeten ze nog een keertje verkassen. We staan nog steeds wel ver uit elkaar.
Er zijn hier heel veelgrote vlinders, zoals in zo’n vlindertuin. Donkerblauwe en gele, ze blijven bij je in de buurt cirkelen, heel apart.
We gaan eerst maar eens een kort rondje van een klein uurtje lopen. Dan kunnen we vanmiddag na de lunch een grotere trail lopen.
Leuk langs een snelstromend water met watervalletjes. Om het water over te steken moest je over een tot brug gemaakte omgevallen boomstam, wel met een reling gelukkig, maar als je een beetje hard liep begon het geheel te wiebelen, niks voor mij. Peter heeft mooie foto’s kunnen maken.
Na de lunch zijn we aan de grotere wandeling begonnen, het was een hiking tevens paardenpad, met veel paardenstront en het pad liep regelrecht omhoog. Pfff, zoveel was er niet te zien en het was behoorlijk vermoeiend om al die stront te ontwijken, na een klein uurtje zijn we maar weer naar beneden gaan lopen. Onderweg kwamen we weer bij het snelstromende water. Er lagen grote keien in het water, daar hebben we even heerlijk op gezeten, het was echt even heel “zen”. In de verte zagen we een nogal donkere lucht aankomen en zijn we maar met dubbele pas terug naar onze campers gelopen.
Het was een heerlijke dag, we hebben gegeten en zijn bij Remco en Inge koffie gaan drinken met een amaretto erbij. Peter en Remco hebben zich uitgeleefd op een kampvuur. Lekker fikkie stoken!
Nu even het blog schrijven, zodat we deze morgen als we weer online zijn, op het net kunnen zetten.
Morgen gaan we door naar Tallulah Gorge State Park 120 km rijden, daar hebben we als het goed is wel weer verbinding en wifi. Wel weer een mooi natuurpark (Tallulah Falls). Zo gauw we weer kunnen bellen gaan we een plek reserveren.
We gaan zo lekker slapen met getik van regen op ons dak. Tot morgen maar weer.
Jose
14 mei Black Rocky Mountains Statepark
Om 9 uur rijden we weg van de camping,de eerste 50 kilometer nog door de Smokeys het is maar een kort ritje 120 kilometer. Halverwege stoppen we op een parkeerplaats om de camping bij Tallulah Gorge te boeken.
We hebben weer internet, de meiden kijken op de site van de camping, helaas ze hebben nog maar 1 plek. Tis weekend dus veel amerikanen gaan er ook op uit. Jammer maar niet getreurd we zoeken iets in de buurt. We vinden er een op 13 mile van Tallulah Gorge, voor dat we er naar toegaan nog even onze voorraad voedsel aanvullen bij de Wal Mart.
Om 2 uur rijden we via een zeer steile bochtige weg de camping op, we zitten op 750 meter hoogte. We worden vriendelijk ontvangen door de mevrouw aan de receptie. We schrijven ons in, we worden vriendelijk verzocht vooral geen afval of etenswaren buiten de camper te laten staan i.v.m. de beren. Gisteren nog vertelde zij, waren een paar camping gasten aan het wandelen en zagen drie jonge beertjes in een boom klimmen. Dan moet je afstand houden want je weet dat mama beer in de buurt is. Ik hoop dat wij ook nog beren te zien krijgen!
We zetten de campers op de aangewezen plek, prima voor elkaar, het is een prachtig mooie omgeving. Straks een korte wandeling maken, maar eerst even de vuile was doen, er staan 2 wasmachines en 2 drogers in het sanitair gebouwtje.
Hup de wandelschoenen aan en op naar het visitor centre, we lopen te hijgen als postpaarden, Jezus wat gaat dat pad stijl omhoog!! je moet goed opletten waar je je voeten neerzet, hier wil je niet op je muil gaan. Eindelijk is de hele bejaarden club boven, eerst ff zitten hoor pfff. Bij het centum is een prachtig uitkijk punt en natuurlijk een winkel met alle denkbare prularia, Inge haalt haar hart op, en koopt weer iets voor in de kerstboom. (Dat doet zij bij elk bezoek aan een visitor centre).
Remco mag een echte slang vasthouden die daar in een terrarium zit, het is een betrekkelijk klein slangentje, en van een ongevaarlijke soort. Hij heeft wel eens grotere slangen vastgehouden zegt ie, een anaconda, wat een opschepper!!
Er komt een donkere lucht aanzetten we besluiten weer terug te gaan naar de campers over hetzelfde steile pad. Dat gaat lekker, naar beneden gaat veel beter.
We zijn nog geen 5 minuten bij de campers en het begint hard te regenen, dat wordt geen BBQen geen fikkie steken vanavond. Niet erg hoor, een keertje binnen in de camper eten heeft ook wel wat.
Morgen weer een nieuwe dag, we zijn er klaar voor.
Peter
-
15 Mei 2022 - 04:49
Inge :
Haha wat een leuk verslag weer! -
15 Mei 2022 - 05:38
Peter En Jose Leben:
Ah zo jammer, het lukt vanavond niet de vele foto's er bij te plaatsen, morgen gaan we het op nieuw proberen. Het wordt nu veel te laat. -
15 Mei 2022 - 07:24
Joke En Kees:
Zo leuk weer wat te lezen. Hoop dat Peter niet teveel last heeft van achillespees met al dat klimmen. Zonnige groet vanuit Ibiza -
15 Mei 2022 - 09:29
Miranda :
Ik heb weer genoten van jullie verslagen! Gaaf als jullie ook beren te zien krijgen -
15 Mei 2022 - 10:12
Jolanda Hemmer:
Fijn om weer jullie verslag te lezen. Wat een geweldige foto van jullie in western stijl. Ben benieuwd naar de andere foto's
Geniet van de mooie omgeving -
15 Mei 2022 - 10:44
Paul :
Heerlijk zo'n lang verslag. Wat maken jullie veel leuke dingen mee! Van cowboy tot pyromaantje spelen, van slangen tot paardenstront, en van snelweg tot natuurgebied. Genieten! :) -
15 Mei 2022 - 10:52
Sophie:
Wat een mooi verslag weer met nog mooiere foto's, vind die western van jullie echt heel leuk, die verdient een mooi lijstje. -
15 Mei 2022 - 16:47
Hans En Wil:
Hi, we misten ons ochtend leeswerk bij het ontbijt al.
Jullie zijn toch wel lekker druk.
Maar het ziet er allemaal prima uit.
Begint wel op te vallen dat er goed gegeten wordt, komen jullie straks als volgroeide Amerikanen terug? -
16 Mei 2022 - 07:56
Blanca:
Het is elk dag weer genieten van jullie reisverslag en foto's. -
16 Mei 2022 - 12:10
Mitzy:
Wat een onwijs leuke verhalen weer van de bejaardenclub. Ben benieuwd of jullie de beren nog gaan zien... spannend. Pas maar op want anders is al jullie BBQ-vlees weg :-p
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
